Kocham przyrodę

Pośród szczytów góry urosły olbrzymy

i rwące strumienie potoki spiętrzyły

łąki co bezkresne trawy przesilenie

las połać zielona bezpieczne schronienie

ścieżki trakty drogi strzeliste urwiska

ziemia czarna otchłań wszelkiego siedliska

morza tak rozległe głębią namaszczone

chmur strzępy wilgocią obłoków sycone

wiatr ten stary ognia przyjaciel porywczy

rozpierzchnie zajadły roztrwoni rozwichrzy

deszcz kropel diamenty łez spija miliony

brata się ze śniegiem puchem otulony

przyroda bogata strojna gniewna pani

niedosięgła - bliska perła czasem rani

bezcenna i groźna żywiołami zbrojna

lecz miła nad lęki... cudownie upojna.